Vijf bevallige dames en drie stoere mannen bereiden zich voor op de Marathon van New York op 1 november 2015.
Middels deze blog worden we op de hoogte houden van de voorbereidingen. Wim N. bijt het spits af.
------------------------------------------------------------------------------------------
Lee Towers of Frank Sinatra?
Op 25 april mochten wij ons verheugen op een eerste kennismaking met de organisatie van de New York marathon. Een presentatie door een man met een iets te dikke bierbuik (met achter de computer een man met een veel te dikke bierbuik); in het Novotel in Rotterdam was de aftrap naar het hardloopevenement in New York. Doel was alvast een indruk te krijgen van wat ons te wachten staat als hardloper. De zaal was ongeveer met 300 deelnemers gevuld, inclusief twee deelnemers die speciaal uit België waren overgekomen. Mijn samenvatting van de presentatie is dat wij als lopers vooral moeten gaan genieten, veel om ons heen moeten kijken, een fototoestel moeten meenemen voor onderweg en ons vooral niet te druk moeten maken om de tijd, want de marathon van New York is zwaar. De kenners weten dat op de route veel bruggen genomen moeten worden, al vlak na de start beginnen we met de eerste. Belangrijk is de kleur die de organisatie je meegeeft met je startnummer: blauw, oranje of groen. De kleur bepaalt namelijk of je ‘ boven of onder’ start. Start je in de onderste baan van de dubbeldekse brug, dan krijg je “gezeik”. Of het “gezeik van boven komt, is mij nog niet helemaal duidelijk? Lyrisch is de presentator over het publiek tijdens de marathon. New Yorkers zijn zeer ‘sport minded’ en weten als geen ander publiek de hardlopers tot op grote hoogte te motiveren met hun geschreeuw langs de kant, tot en met de laatste deelnemer aan toe. New Yorkers staan in het algemeen ook bekend om hun vriendelijkheid en hulpvaardigheid. Sta je met een kaart in de hand op straat je weg te zoeken, geheid dat iemand je komt helpen. De meeste New Yorkers zijn wel veel te dik (woorden van de presentator). Een colaatje betekent in Europa een beker. In New York krijg je een emmer. De analogie gaat op voor alle fast food die wordt aangeboden. ‘Normaal’ bestaat niet in ‘fast food’ land. Een hamburger is gemaakt van anderhalve koe. New York is veilig. Zes weken na de aanval op de Twin Towers in 2001 hielden straaljagers alle kwetsbare punten in de gaten. De show must go on. Maar ook in het normale dagelijkse leven staat op elke hoek van de straat een politieagent of agente met of zonder paard. Als je vraagt om met een agente met een te dikke reet (woorden van de presentator) op de foto te mogen, dan loop je echter de kans dat ze je ten huwelijk vraagt. In Rotterdam kunnen we ons bij het startschot verheugen op Lee Towers, in New York moeten we het doen zonder Lee Towers, maar ‘New York, New York’ van Frank Sinatra is net zo ‘hartverscheurend’. Ik houd het nu al niet droog. Als ik mag spreken namens de Robey’s groep (Bart, Aad, Marianne, Irma, Barry, Ageeth en Annemiek), we hebben er ongelooflijk veel zin in na de verhalen van vandaag. Na de marathon worden we verwacht op een afsluitend diner met verplicht dansen na afloop. Moet ik toch nog een danscursus volgen. Wim N. Nog wat verdere Interessante informatie
